Will Always..

“Pst!”

Nilingon ko ang paligid. Walang tao kaya tinuloy ko lang ang lakad.

“Psssssst!!”

Mas matagal ngayon ang sitsit. Napilitan akong tumigil para alamin kung ako ba ang pinatutungkulan nun. Walang tao sa paligid kaya magkahalong kaba at pagkainis ang nadadama ko.

May nanloloko ba sakin?

Sa kadiliman ng gabi may lumitaw na anyo sa di kalayuan. Dumadagundong ang aking dibdib. Hindi ko alam pero gusto kong tumakbo ngunit ang paa ko ay ayaw. Nanatiling nakapako ito sa aking kinatatayuan.

Papalapit na ang imahe niya. Unti unting nawalala ang takot ko at napapalitan ng sakit…sakit kung saan pinipilit kong limutin..

Homecoming

Papunta si Mark sa isang lugar na ayaw na niyang puntahan pa. Ang lugar na kung saan mahigit sampung taon na niyang kinalimutan.

Walang pinagbago ang lugar..

Pinagmasdan niya ang kalawakan ng lugar kung saan pinagdadausan ng isang pagtitipon. Ang mga taong nasa paligid na abala sa pakikipagkwentuhan. May mga pamilyar na mukha at meron naman hindi na niya matandaan.

“Dumating ka!” Ang humahangos na sabi ng isang babae papalit sa kanyang direksyon.

“Hindi kasi kita mapahindian” nakangiting sagot ni Mark dito.

“Kamusta na Mark!” paglalahad ng kamay nito sa kanya. Imbes na kunin niya ang kamay nito ay niyakap niya ng mahigpit ito.

“Na-miss kita Jenny”

Wala ng magawa na itong magawa kundi suklian ang kanyang yakap. Ang sampung taon ng pagkakahiwalay ay nagpabago ng kanyang nararamdaman dito.

“Miss na din kita Mark.” Ang ganting akap din nito sa kanya.

“Jen may aaminin ako sayo pero wag kang magagalit ha?” Ang sabi ni Mark matapos na makawala sa kanilang akapan.

“Mamaya na yan Mark, naghihintay na sila sa atin.” Pag awat sa kanya ni Jenny.

“Pero…”

Poste

Maalinsangan na gabi, walang ulap sa kalangitan, tanaw ang madaming bituin sa langit. Naglalakad ako papunta sa labasan upang magpunta sa isang kaibigan.

Habang naglalakad ay napukaw ang tingin ko sa isang imahe ng tao na nakatayo sa isang poste. Isang lalake. Nakasandig siya sa katawan nito at humihithit ng sigarilyo.

Tumigil ako upang pagmasdan ang kanyang imahe.

Maputi, may katangkaran at katawang pwedeng sabihing pang modelo.

Laman siguro ng gym ito.

Pilit kong inaaninag ang kanyang mukha ngunit di ko masyadong mabanaag pagkat ang parteng ito ay nakukublian ng sariling anino at posisyon niya sa ilaw ng poste.

May kung anong pwersa ang nagtulak sakin para lapitan siya. Hindi man lubusan kong nakikita ang itsura niya, nakakasiguro akong di naman siya masamang tao. Kutob? Siguro. Antisipasyon? Malalaman ko.

“Boss”

“Ano yun?”

“Wala naman, napansin ko lang na nag iisa ka sa pwesto mo. May hinihintay ka?”

“Wala. Nagpapahangin lang.”

Masyadong matipid siya sa kanyang pagsasalita. Arogante man ang dating niya ngunit hindi ko makuhang magalit.

Valentines

Neon lights. Great music. People dancing. A wonderful evening for all the people in the club.

Pero isang tao ang magisang nakaupo sa stool sa may bar area at walang pakialam sa paligid. Tuloy lang ang kanyang paginom.

Si Jeff

Nagwawallow sa kanyang recent break up. Mahirap pero gusto niyang makalimot. Ayaw niyang kainin ng depression kaya minarapat niyang lumabas at mag unwind.

Another guy is approaching the bar section. He too wants to drink. Kaiba kay Jeff gusto niyang magpakalunod sa alak para mamanhid ang kanyang katawan.

Si Andrew

“Scotch please” Order ni Andrew sa bartender pagkaupong pagkaupo niya.

Tiningnan ni Jeff si Andrew habang inaayos nito ang sarili sa pagkakaupo. Mukhang galing sa iyakan dahil namumula pa ang mata nito. Ang kaninang I-dont-care-what-the-world-is-doing niyang attitude ay biglang nawala sa pagkakita niya sa bagong dating na lalaki.

Nakaramdam si Andrew na pinagmamasdan siya ng katabi. Discreetly ay inayos niya ang mukha niya at humarap dito.

“May dumi ba sa mukha ko?” tanong ni Andrew sa katabi.

“Sorry. Nagulat lang ako sayo” biglang bawi ni Jeff sa kanyang trance-like look

“Ahhh, akala ko kung ano na.”